Newsletter podatkowy

Przedmiotem interpretacji było zapytanie spółki posiadaj?cej budynki biurowe częściowo wynajmowane na rzecz podmiotów trzecich. Wynajem powierzchni biurowych był działalności? poboczn? wnioskodawcy. Spółka oszacowała, że wynajmowana powierzchnia stanowi nie więcej niż 30% całej powierzchni budynku biurowego, natomiast pozostała część służy jej własnym celom administracyjnym. W zwi?zku z tym, w złożonym wniosku o interpretację Spółka zapytała, czy jest zobowi?zana do naliczenia i zapłaty podatku dochodowego, o którym mowa w art. 24b Ustawy CIT, z tytułu własności tych budynków, w których jest wynajmowane nie więcej niż 30% powierzchni.

Organ podatkowy uznał, że skoro spółka wynajmuje do 30% powierzchni swoich budynków, to uzyskuje z tego tytułu faktyczne przychody. Dlatego też, nie można uznać, że budynki wykorzystywane s? w głównym stopniu na własne potrzeby. Tym samym, zdaniem organu podatkowego, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, nie znajdzie zastosowania wył?czenie z opodatkowania przewidziane dla budynków wykorzystywanych na własne potrzeby, o którym mowa w art. 24b ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT.

Interpretacja dotyczy przepisów Ustawy CIT, które weszły w życie 1 stycznia 2018 r. Podniesiony w niej problem dotyczy wielu podmiotów, które posiadaj? swoje budynki biurowe, w których nawet niewielka część powierzchni stanowi przedmiot wynajmu.

W wyroku z dnia 15 marca 2018 r. (sygn. akt II FSK 610/16) Naczelny S?d Administracyjny stwierdził, że organy podatkowe nie mog?, w trakcie kontroli podatkowej, zmieniać zdania wyrażonego w uzyskanej przez podatnika korzystnej interpretacji podatkowej.

Orzeczenie dotyczyło sytuacji, w której Spółka uzyskała indywidualn? interpretację przepisów prawa podatkowego określaj?c? skutki podatkowe dla zdarzenia przyszłego. W trakcie przeprowadzonej kontroli, organ podatkowy, odnosz?c się do uzyskanej interpretacji, stwierdził, że nie jest ona wi?ż?ca w zakresie przeprowadzanej kontroli, gdyż została wydana w terminie późniejszym niż kontrolowany okres i dotyczyła zdarzenia przyszłego.

NSA w swoim wyroku przyznał jednak rację podatnikowi. Skład orzekaj?cy wskazał, że formalnie interpretacja nie była wi?ż?ca dla organu podatkowego, bowiem została wydana w odniesieniu do zdarzenia przyszłego, zatem jej moc ochronna nie dotyczyła stanu faktycznego, który miał miejsce przed jej wydaniem. Niemniej jednak, S?d uznał, że nie można pomin?ć okoliczności, że interpretacja indywidualna została wydana dla tego samego podatnika, w odniesieniu do stanu faktycznego tożsamego z tym, jaki został ustalony w ramach postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, jak również w odniesieniu do analogicznego stanu prawnego.

Skład orzekaj?cy podkreślił, że podatnik, w kontekście zasady zaufania do organów podatkowych wyrażonej w przepisach Ordynacji podatkowej, ma uzasadnione prawo oczekiwać, że w sytuacji zaistnienia stanu faktycznego tożsamego z tym, jaki został przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, w obu przypadkach odnosz?cych się do tego właśnie podatnika, przy tym samym stanie prawnym, organ podatkowy dokona analogicznej wykładni prawa.

WSA w Krakowie w orzeczeniu wydanym w dniu 1 grudnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Kr 1036/17) uznał, że rozliczenie VAT na zasadzie odwrotnego obci?żenia nie ma zastosowania do dodatkowych prac budowlanych wykonywanych na rzecz jednego z najemców.

Przedmiotem wyroku była skarga na interpretację dotycz?c? transakcji zawieranych pomiędzy najemc? lokalu w budynku, który zleca wykonanie określonych prac, przystosowuj?cych wynajęte pomieszczenia dla celów jego działalności, a Spółk?, która była głównym wykonawc? całego budynku. Nadzór nad wykonaniem prac, ich odbiór, zapłata wynagrodzenia, przejęcie uprawnień wynikaj?cych z gwarancji należał do najemcy lokalu. Spółka zapytała, czy w odniesieniu do prac na rzecz najemcy, stanie się podwykonawc? zleconych robót budowlanych, a zatem czy znajd? w takiej sytuacji zastosowanie przepisy o rozliczeniu VAT na zasadzie odwrotnego obci?żenia.

Zdaniem S?du, to najemca pełni rolę inwestora (podmiotu zamawiaj?cego przedmiotow? usługę) – prace, maj?ce na celu dostosowanie wynajętych pomieszczeń do prowadzonej działalności prowadzone s? jego staraniem, ma on wpływ na wybór wykonawcy tych robót. Spółka nie działa zatem w charakterze podwykonawcy, lecz wykonawcy – usługi świadczone s? bezpośrednio na rzecz inwestora, czyli zleceniodawcy usługi. Tym samym, nie ma podstaw do zastosowania szczególnych reguł rozliczenia VAT na zasadzie odwrotnego obci?żenia. Późniejsze rozliczenia najemcy z właścicielem nieruchomości wynikaj?ce z zawartej umowy najmu, nie maj? znaczenia dla oceny statusu podmiotów bior?cych udział w przedmiotowym przedsięwzięciu budowlanym.

Zdaniem S?du, o statusie inwestora, generalnego wykonawcy czy też podwykonawcy świadcz? postanowienia umowy dotycz?ce zakresu usług, warunków ich świadczenia b?dź okoliczności, jakie maj? miejsce w danym przypadku i charakter wykonywanych usług. Podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podmiotem działaj?cym na zlecenie głównego wykonawcy. W zwi?zku z powyższym usługi świadczone przez podmiot (działaj?cy, jako generalny wykonawca) na rzecz właściciela nieruchomości (inwestora) na podstawie zawartej między tymi stronami umowy o roboty budowlane rozliczane s? zasadach ogólnych.

S?d tym samym potwierdził, że jeżeli podmiot jest generalnym wykonawc? całego budynku, to nie można przyjmować, że wykonuj?c dodatkowe prace budowlane w jednym z lokali, zwi?zane z wymogami najemcy, staje się podwykonawc?.

Więcej na temat...Wojewódzki S?d Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 10 stycznia 2018 r. (sygn. akt I SA/ Po 988/17) stwierdził, że przeniesienie pracowników nie jest warunkiem koniecznym do uznania, że aport zespołu składników materialnych i  niematerialnych stanowi wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przedmiotem orzeczenia była kwestia zastosowania preferencji podatkowej dla aportu składników maj?tku stanowi?cych zorganizowan? część przedsiębiorstwa. W stanie faktycznym interpretacji, która była przedmiotem postępowania, Spółka wskazała, że zamierza dokonać aportu określonych składników maj?tku (m.in. magazynów, wyposażenia, zobowi?zań itd.), jednakże, aport nie obejmował pracowników. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w zwi?zku z brakiem przeniesienia pracowników niezbędnych do obsługi magazynów, nie zostan? spełnione przesłanki do uznania wnoszonych składników, za zorganizowan? część przedsiębiorstwa.

Inne zdanie miał S?d, który stwierdził, że podstawowym wymogiem do uznania przeniesienia maj?tku za zorganizowan? część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowi?zań, należności oraz środków pieniężnych), podlegaj?cy wydzieleniu w istniej?cym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie wykonuj?ce zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniej?cym przedsiębiorstwie.

Natomiast wył?czenie niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej część przedsiębiorstwa. Tym samym, brak w przedsiębiorstwie pracowników nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych.

Projekty nowych przepisów

Projekt ustawy o firmach inwestuj?cych w najem nieruchomości

Minister Finansów przedstawił projekt ustawy wprowadzaj?cej korzystne podatkowo warunki inwestowania na rynku nieruchomości mieszkalnych na wynajem.

Minister Finansów proponuje wprowadzenie do polskiego porz?dku prawnego nowej formy spółki akcyjnej, której celem będzie inwestowanie w nieruchomości mieszkalne z  przeznaczeniem znajduj?cych się w nich lokali na wynajem (F.I.N.N.)

Wykorzystanie formuły spółki F.I.N.N. ma być powi?zane z preferencjami w podatku dochodowym od osób prawnych i w podatku dochodowym od osób fizycznych. Preferencje podatkowe przewidziane s? zarówno dla firm inwestuj?cych w najem nieruchomości oraz spółek od nich zależnych, jak i dla inwestorów (akcjonariuszy) spółek posiadaj?cych status F.I.N.N.

Korzyść podatkowa dla spółki F.I.N.N. ma polegać na odroczeniu obowi?zku zapłaty podatku CIT z tytułu uzyskanych dochodów m.in. z najmu nieruchomości mieszkalnych oraz ze zbycia takich nieruchomości – do dnia wypłaty za ten okres dywidendy na rzecz wspólników (akcjonariuszy). Ponadto, nowe przepisy maj? wprowadzić 8,5% stawkę podatku CIT od dochodów uzyskanych bezpośrednio lub pośrednio z najmu nieruchomości mieszkalnych przez spółki F.I.N.N. Oznacza to, że podatek, obliczony według obniżonej stawki, będzie należny dopiero po wypłacie dywidendy na rzecz akcjonariuszy.

Korzyści podatkowe przewidziane s? również dla spółek zależnych od F.I.N.N. Maj? one korzystać ze zwolnienia przedmiotowego w podatku CIT z tytułu dochodów uzyskanych z  najmu nieruchomości mieszkalnych oraz ze zbycia nieruchomości mieszkalnych, pod warunkiem wypłaty w określonym terminie dywidendy na rzecz F.I.N.N.

Projekt zakłada również zwolnienie inwestorów z opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osi?ganych z inwestycji kapitałowych w spółki typu F.I.N.N. Zwolnienie będzie miało zastosowanie zarówno w przypadku inwestorów będ?cych podatnikami podatku CIT, jak i podatku PIT.

Projekt jest na etapie konsultacji, planowany termin wejścia nowych regulacji w życie, to 1  stycznia 2019 r.