Prognozy na lata 2016-2017

Oczekujemy, że w 2016 r. średniorocznie wyniesie ono 3,3% r/r (2,9% przed rewizj?), w 2017 r. będzie równe 3,6% (poprzednio 3,1%).

Podwyższenie prognozowanego przez nas tempa wzrostu PKB w latach 2016-2017 jest efektem oczekiwanych przez nas korzystniejszych warunków gospodarczych w strefie euro, w tym w Niemczech. Silniejszy popyt zewnętrzny będzie oddziaływał w kierunku zwiększenia eksportu netto. Dodatkowo, zaskakuj?co wysoka kontrybucja zapasów do wzrostu PKB w I kw. br., choć naszym zdaniem niemożliwa do utrzymania w kolejnych kwartałach, będzie miała pozytywny wpływ na średnioroczn? dynamikę PKB  w 2016 r. Ponadto, naszym zdaniem spadek dynamiki inwestycji ogółem w I kw. w ujęciu rocznym był przejściowy. W przypadku przedsiębiorstw wynikał on bowiem w znacznym stopniu z efektów wysokiej bazy w energetyce, a utrzymuj?cy się wysoki stopień wykorzystania mocy wytwórczych w przetwórstwie sygnalizuje zwiększenie dynamiki nakładów inwestycyjnych firm w kolejnych kwartałach. Ponadto, oczekujemy stopniowej odbudowy inwestycji publicznych (coraz większe wykorzystanie środków unijnych w ramach perspektywy finansowej 2014-2020), co w poł?czeniu z wygasaniem efektu wysokiej bazy będzie oddziaływać w kierunku zwiększenia rocznej dynamiki nakładów inwestycyjnych realizowanych przez sektor publiczny. Spodziewamy się również wyraźnego przyspieszenia wzrostu spożycia prywatnego, wspieranego przez wypłaty środków w ramach programu Rodzina 500+. Uważamy jednak, że program ten przyczyni się do znacz?cego zwiększenia popytu na towary i usługi importowane, co będzie oddziaływać w kierunku spadku eksportu netto i tym samym ograniczenia pozytywnego wpływu tego programu na dynamikę PKB (por. MAKROmapa z 07.03.2016).

W 2017 r. oczekujemy przyspieszenia wzrostu gospodarczego przede wszystkim ze względu na dalszy wzrost dynamiki inwestycji (zarówno publicznych, jak i przedsiębiorstw) wynikaj?cy m.in. ze zwiększonej absorbcji środków unijnych. Od II kw. 2017 r. wygaśnie pozytywny wpływ oddziaływania programu Rodzina 500+ na dynamiki konsumpcji i importu. Tym samym negatywny wpływ spowolnienia konsumpcji na tempo wzrostu PKB zostanie częściowo skompensowany zwiększeniem wkładu eksportu netto.

Oczekujemy, że w 2016 r. średnioroczna inflacja ukształtuje się na poziomie -0,6% r/r wobec -0,9% w 2015 r. Prognozujemy, że deflacja w Polsce utrzyma się do listopada 2016 r. Naszym zdaniem na pocz?tku br. nast?piło trwałe odwrócenie trendu spadkowego światowych cen żywności (por. AGROpuls z 8.04.2016). W efekcie dynamika cen żywności będzie stopniowo rosn?ć do końca br. wspierana również przez wprowadzenie podatku od sprzedaży detalicznej (najprawdopodobniej od lipca br.). Uważamy, że w I kw. 2017 r. inflacja silnie zwiększy się do 1,6% r/r m.in. ze względu na oddziaływanie efektów niskiej bazy dla dynamiki cen paliw i nośników energii (obniżka cen pr?du i gazu w styczniu br.). W kolejnych kwartałach 2017 r. przewidujemy stabilizację wskaźnika inflacji na podobnym poziomie jak w I kw. Z jednej strony domykanie się luki popytowej będzie oddziaływało w kierunku dalszego wzrostu inflacji bazowej. Z drugiej strony stopniowo wygasaj?ce efekty niskiej bazy dla cen paliw oraz ust?pienie wpływu podatku od sprzedaży detalicznej w II poł. r. będ? ograniczać wzrost wskaźnika CPI. Czynnikiem ryzyka dla naszej prognozy jest kształtowanie się cen ropy na światowym rynku.

W I kw. 2016 r. relacja skumulowanego salda na rachunku obrotów bież?cych za ostatnie 4 kwartały do PKB zmniejszyła się do -0,4% wobec -0,2% w IV kw. 2015 r. Prognozujemy, że w całym 2016 r. wyniesie ona -1,4%. Wzrost deficytu będzie efektem zmniejszonego napływu środków unijnych oraz niższego salda obrotów handlowych (zwiększenie importu z tytułu uruchomienia programu Rodzina 500+ i wzrostu cen ropy na światowym rynku). W 2017 r. odnotujemy dalsze zwiększenie deficytu na rachunku obrotów bież?cych w relacji do PKB (-2,0%), do czego przyczyni się dalszy wzrost cen ropy oraz silniejszy popyt wewnętrzny wynikaj?cy z przyspieszenia inwestycji ogółem.

Uważamy, że rynek pracy znajduje się blisko stanu równowagi. Oczekujemy, że stopa bezrobocia rejestrowanego ukształtuje się na poziomie 8,4% na koniec br. Oczekujemy stopniowego wyhamowania poprawy sytuacji na rynku pracy. W efekcie, stopa bezrobocia koniec 2017 r. nie zmieni się w porównaniu z jej poziomem z końca 2016 r. Do spadku bezrobocia przyczyni? się zarówno oczekiwany w okresie prognozy dalszy (choć wolniejszy) wzrost inwestycji, jak i strukturalne zmiany na rynku pracy wynikaj?ce z wprowadzonych przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej reform urzędów pracy. Skala spadku stopy bezrobocia będzie ograniczana przez trudności w znalezieniu wykwalifikowanych pracowników. Oczekujemy, że dynamika zatrudnienia poza rolnictwem będzie się stopniowo obniżać i w II poł. 2017 r. osi?gnie poziom 0,0% r/r. Wzrost inflacji i trudności w znalezieniu wykwalifikowanych pracowników będ? oddziaływały w kierunku wzrostu presji płacowej. Będzie ona jednak ograniczana  przez możliwość zwiększenia wymiaru godzinowego pracowników dotychczas zatrudnionych na część etatu, niski stopień uzwi?zkowienia w sektorze prywatnym, gotowość pracodawców do przeniesienia produkcji za granicę, napływ imigrantów oraz migracje powrotne Polaków. W efekcie oczekujemy umiarkowanego zwiększenia nominalnego tempa wzrostu płac z 4,3% w br. do 5,1% w 2017 r.

Zrewidowaliśmy nasz scenariusz dotycz?cy perspektyw krajowej polityki pieniężnej. Nastawienie nowych członków Rady okazało się znacz?co bardziej jastrzębie od naszych oczekiwań formułowanych przed ich wyborem. Wypowiedzi większości członków RPP, w tym przyszłego prezesa NBP A. Glapioskiego, wskazuj? na ich nisk? skłonność do łagodzenia polityki monetarnej w warunkach umiarkowanie szybkiego wzrostu gospodarczego. Ponadto w kwietniu i maju odnotowana została poprawa koniunktury w przetwórstwie w Niemczech, sygnalizuj?ca wyhamowanie obserwowanego w I kw. pogorszenia nastrojów w tym sektorze. Dobra sytuacja gospodarcza za granic? jest ważnym argumentem dla członków RPP za utrzymywaniem status quo w polityce pieniężnej. Rada wykazuje również nisk? determinację w realizacji celu inflacyjnego, który przez większość jej członków rozumiany jest jako utrzymywanie stabilnego poziomu cen, a nie określonej dynamiki wskaźnika CPI (2,5% r/r). Dodatkowo przedłużaj?ca deflacja nie jest ich zdaniem powodem do niepokoju, gdyż w dużej mierze zależy ona od czynników zewnętrznych (m.in. niskie ceny ropy i surowców rolnych na światowym rynku), a tzw. efekty drugiej rundy (obniżenie presji płacowej w wyniku spadku inflacji) s? ograniczone. W efekcie przedłużaj?ca się deflacja nie wymaga, zdaniem RPP, dostosowania parametrów polityki pieniężnej. Chęć budowy antyinflacyjnej reputacji i akcentowania niezależności politycznej Rady oraz obawy o stabilność systemu finansowego, w tym w szczególności małych instytucji finansowych (SKOK) to kolejne czynniki ograniczaj?ce przestrzeń do obniżki stóp procentowych. W efekcie uważamy, że stopy procentowe pozostan? na niezmienionym poziomie do lipca 2017 r. Naszym zdaniem, ze względu na rosn?c? inflację i wysokie prawdopodobieństwo jej powrotu do celu w horyzoncie kilku kwartałów, Rada zdecyduje się na rozpoczęcie cyklu zacieśniania polityki pieniężnej w lipcu 2017 r. i podniesie stopy procentowe ł?cznie o 50 pb w 2017 r.

Podtrzymaliśmy nasz? prognozę kursu złotego. W krótkim okresie kurs EURPLN będzie utrzymywał się na poziomie ok. 4,35-4,40. Relatywnie slaby kurs polski waluty będzie zwi?zany z oczekiwanym dalszym normalizowaniem polityki pieniężnej przez FED oraz obawami rynku o możliwość obniżki ratingu Polski (lub jego perspektywy) przez agencję Fitch w ramach oceny zaplanowanej na lipiec br. oraz ryzyko obniżki ratingu przez agencję Moody’s we wrześniu br. Pocz?wszy od IV kw. 2016 r. oczekujemy umiarkowanego umocnienia polskiej waluty z zasięgiem 4,15 za euro na koniec 2017 r., co będzie zwi?zane z rosn?cymi oczekiwaniami rynkowymi na podwyżki stóp procentowych przez RPP. W krótkim okresie potencjalnym czynnikiem oddziałuj?cym w kierunku osłabienia złotego może być referendum nt. wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Choć nie jest to nasz scenariusz bazowy, wynik wskazuj?cy na Brexit skutkowałby wzrostem globalnej awersji do ryzyka, co miałoby negatywny wpływ na kurs złotego (osłabienie o ok. 5%) oraz oddziaływałoby w kierunku wzrostu jego zmienności (por. MAKROmapa z 23.05.2016). Drugim czynnikiem ryzyka dla oczekiwanej przez nas ścieżki kursu złotego jest możliwe znacz?ce spowolnienie wzrostu gospodarczego w Chinach. Determinacja rz?du chińskiego w realizacji założonego celu dla tempa wzrostu PKB („6,5-7,0%” w br.) jest wysoka a tym samym prawdopodobieństwo „twardego l?dowania” chińskiej gospodarki (maj?cego negatywny wpływ na kurs polskiej waluty) oceniamy obecnie jako niskie.

***

Credit Agricole Bank Polska S.A. pl.  Orl?t Lwowskich 1, 53-605 Wrocław  www.credit-agricole.pl

Niniejszy materiał został sporz?dzony na podstawie najlepszej wiedzy autorów, z wykorzystaniem informacji pochodz?cych ze sprawdzonych źródeł. Nie może on być wykorzystywany jako rekomendacja do zawierania transakcji. Stawki zawarte w materiale maj? charakter informacyjny. Credit Agricole Bank Polska S.A. nie ponosi odpowiedzialności za treść zamieszczanych komentarzy i opinii.

Jakub BOROWSKI Główny Ekonomista Chief Economist ul. Żwirki i Wigury 18a, 02-092 Warszawa tel.: +48 22 573 18 40 e-mail:  jakub.borowski(@)credit-agricole.pl

Jean-Baptiste GIRAUD Dyrektor Pionu Dużych Klientów Korporacyjnych Head of Large Corporate Client Division ul. Żwirki i Wigury 18a, 02-092 Warszawa tel.: +48 22 573 18 02 e-mail:jeanbaptiste.giraud(@)credit-agricole.pl

David JULLIARD Dyrektor Pionu Klientów Korporacyjnych Head of Mid Corporate Client Division ul.Żwirki i Wigury 18a, 02-092 Warszawa tel.:+48 22 573 80 82 e-mail:  djulliard(@)credit-agricole.pl