Analizy i badania
Pierwsza opinia zabezpieczająca przed klauzulą o unikaniu opodatkowania
<p style="text-align: justify;">Przepisy wprowadzające klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania (tzw. GAAR – General Anti-Avoidance Rule) oraz związane z nimi regulacje pozwalające na uzyskanie opinii zabezpieczającej przed zastosowaniem tej klauzuli zostały wprowadzone 15 lipca 2016 r. Pomimo złożenia co najmniej kilkunastu wniosków o wydanie opinii zabezpieczającej, do tej pory fiskus konsekwentnie odmawiał wydawania takich zabezpieczeń powołując się na argument, iż opisywane przez wnioskodawców transakcje nie wykluczają zastosowania do nich klauzuli GAAR. Dopiero pod koniec stycznia 2018 r. została wydana pierwsza opinia zabezpieczająca (o numerze 149398/K).</p>
>
Dotyczy ona możliwości uzgodnienia dodatkowego wynagrodzenia prowizyjnego należnego kierownikowi sklepu w przypadku osi?gnięcia określonych wyników działalności sklepu. Pomimo tego, iż kierownik ten zatrudniony był na podstawie standardowej umowy o pracę, fiskus zgodził się, iż nie będzie traktowane jak unikanie opodatkowania zawarcie dodatkowej umowy o uczestnictwo kierownika w wyniku finansowym prowadzonego przez niego sklepu. Fiskus potwierdził, iż wynagrodzenie takie będzie kwalifikowane jako przychód z kapitałów pieniężnych, do którego opodatkowania zastosowanie znajdzie stawka 19% (a nie progresywne stawki 18% i 32% właściwe do opodatkowania przychodów ze stosunku pracy).
Wyrok NSA w sprawie zaliczenia do kosztów podatkowych spłat z gwarancji bankowej
W dniu 8 grudnia 2017 r. Naczelny S?d Administracyjny wydał istotny dla banków wyrok (sygn. akt II FSK 2667/15) dotycz?cy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spłat dokonanych przez bank z tytułu udzielonych gwarancji. Istot? sporu był przepis art. 16 ust. 1 pkt 25) lit. c) Ustawy o CIT, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieści?galne, z wyj?tkiem strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek, obliczonych zgodnie z pkt. 25 lit. b). W wydanej interpretacji organ podatkowy uznał, iż kosztem uzyskania przychodów mog? być straty poniesione jedynie z tytułu tych gwarancji, które dotycz? spłat kredytów i pożyczek, natomiast inne straty dotycz?ce innych gwarancji, które udzielał wnioskuj?cy bank (np. gwarancje handlowe, tranzytowe, z tytułu rękojmi, z tytułu czynszu, itd.) nie mog? stanowić kosztów podatkowych.
Zarówno Wojewódzki S?d Administracyjny w Warszawie (w wyroku z 3 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 3068/14), jak i NSA w powołanym wyżej orzeczeniu, nie zgodzili się z interpretacj? zaprezentowan? przez organ podatkowy. Opieraj?c się na wykładni literalnej przedmiotowego przepisu s?dy orzekły, iż spójnik "albo" oznacza alternatywę rozł?czn?, zatem użyte w omawianym przepisie po spójniku "albo" wyrazy "spłaty kredytów i pożyczek" odnosz? się tylko do poręczeń. W konsekwencji, straty poniesione przez bank z tytułu udzielonych gwarancji wszelkiego rodzaju (nie tylko dotycz?cych spłaty kredytów i pożyczek), mog? zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.