Analizy i badania

Orzeczenia sądów w sprawach podatkowych

<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 6 listopada 2017 r. podjął uchwałę (sygn. akt II FPS 3/17), zgodnie z którą strata podatkowa poniesiona w 2007 r. i odliczana od dochodu za lata 2008 – 2012, może być kwestionowana przez organy podatkowe tylko do końca 2013 r. </span></p>

>

Z tez zawartych w uchwale wynika wprost, że nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, w którym została ona poniesiona, w sytuacji gdy upłyn?ł termin przedawnienia zobowi?zania podatkowego za ten rok.

Ponadto w uzasadnieniu S?d stwierdził, że: "Zasada równości postuluje potrzebę zachowania równomierności w opodatkowaniu podatkami, poprzez wprowadzenie powszechnego i proporcjonalnego opodatkowania. Powszechność opodatkowania oznacza opodatkowanie wszystkich podatników danym podatkiem na tych samych zasadach, z czego wynika również, że zasady wygasania poprzez przedawnienie wierzytelności wynikaj?cych z obowi?zku podatkowego w danym podatku powinny być określone dla wszystkich podatników danego podatku w sposób jednolity. Tak więc przyjęcie w ramach wykładni prawa różnicowania zasad przedawnienia wyników rozliczeń podatkowych podatników w podatku dochodowym w zależności od tego czy wyst?pi zobowi?zanie podatkowe, czy też dochód zwolniony z podatku, czy strata podatkowa – prowadziłoby do wykładni sprzecznej z Konstytucj?, a zasadniczo z zasad? demokratycznego państwa prawa i wynikaj?cej z niej zasady równości i sprawiedliwości."

Powyższa uchwala powinna ostatecznie wyeliminować w?tpliwości, co do uznania straty podatkowej poniesionej przez podatnika za ostateczn? w dacie upływu terminu przedawnienia zobowi?zania podatkowego za rok, którego strata dotyczy.

Odstępne za rozwi?zanie umowy może, w określonych sytuacjach, stanowić koszt podatkowy

W wyroku z dnia 27 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2754/15 Naczelny S?d Administracyjne uznał, że jest możliwe zakwalifikowanie wydatków poniesionych tytułem zapłaty odstępnego za rozwi?zanie umowy najmu do kosztów podatkowych, jeżeli służy to zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W uzasadnieniu S?d podniósł, że: "Na źródło przychodu podatnika maj? wpływ zarówno wydatki z powodu zapłacenia kary umownej za rozwi?zanie umowy dotycz?cej danego miejsca (lub) miejsc prowadzenia działalności, jak również przychody, które może on uzyskać z przeniesienia jednostkowej działalności w inne miejsce, a więc, w efekcie, z przewidzianego prowadzenia bardziej dochodowej działalności. Ocena zabezpieczenia źródła przychodu nie powinna w takim przypadku ograniczać się do jednostkowego zdarzenia, ale uwzględniać i rozpatrywać dany wydatek (np. kary umownej) w ramach całości źródła przychodu, które może ponosić wydatki i uzyskiwać przychody z różnych punktów/miejsc prowadzenia działalności gospodarczej."

Powyższe stanowisko jest zasadniczo odmienne od prezentowanego przez organy podatkowe, które co do zasady w wydawanych interpretacjach kwestionuj? prawo podatnika do zaliczania kar umownych do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy rachunkowe nie decyduj? o zasadach podatkowego ujmowania poniesionych wydatków

Naczelny S?d Administracyjny w wyroku z 17 października 2017 r. (II FSK 2447/15) rozstrzygn?ł w?tpliwości dotycz?ce wpływu przepisów rachunkowych na podatkowe zasady rozliczania, ponoszonych przez podatników podatku dochodowego, wydatków. Z opisu stanu faktycznego sprawy wynikało, że wydatki na prowizje i premie za pozyskanie abonentów firma chciała zaliczać jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu, choć w ujęciu rachunkowym (bilansowym) rozliczane będ? one w czasie poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów.

S?d w rozstrzygnięciu wskazał, że "zgodnie z art. 15 ust. 4e) w zwi?zku z art. 15 ust. 4d) ustawy CIT wydatki na prowizje i premie za pozyskanie abonentów, jako koszty o charakterze pośrednim mog? być jednorazowo zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów, w dacie ich poniesienia. Jednocześnie, dla takiej kwalifikacji potr?calności powyższych kosztów bez znaczenia będzie pozostawać stosowane przez spółkę bilansowe ich ujmowanie i rozliczanie. Niezależnie zatem, czy z perspektywy bilansowej przedmiotowe koszty byłyby rozliczane przez spółkę w czasie poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów (tak jak spółka planuje), czy też byłyby jednorazowo aktywowane (odniesione) w koszty, to z perspektywy podatkowej możliwe jest, na gruncie i na zasadach określonych w art. 15 ust. 4e) u.p.d.o.p. w zwi?zku z art. 15 ust. 4d) u.p.d.o.p., jednorazowe zaliczenie tych kosztów do kosztów uzyskania przychodu.".

Jest to kolejny wyrok, który potwierdza zasadę, iż funkcj? ksi?g rachunkowych jest rejestrowanie operacji gospodarczych i odpowiadaj?cych im operacji finansowych, a zapisy w księgach nie mog? tworzyć ani modyfikować materialnego prawa podatkowego.


Andrzej Dębiec
Partenaire
andrzej.debiec@hoganlovells.com


Dorota Walerjan
Counsel
dorota.walerjan@hoganlovells.com


Zbigniew Marczyk
Counsel
zbigniew.marczyk@hoganlovells.com

Share this page Share on FacebookShare on TwitterShare on Linkedin
Close

Zaloguj się do Strefy Członkowskiej!