Ukryty język międzynarodowy

Unikod jest komputerowym systemem znaków. W jego skład wchodz? wszystkie pisma, którymi obecnie posługuj? się użytkownicy z całego świata. Prócz znaków i pism z całego globu w systemie Unikod znajduj? się także obrazki, popularnie zwane emotikonami lub emoji. Przedstawiaj? one wyrazy twarzy, a także: symbole gestów, artykułów żywnościowych, sytuacji, przedmiotów, zjawisk pogodowych lub roślin. Emotikony zastępuj? słowa lub wzmacniaj? ich znaczenie.

Emoji to obrazkowy, cyfrowy zamiennik codziennej komunikacji niewerbalnej. Chociaż to język ma wyrażać nasze myśli, uczucia i wizje, często znajdujemy się w sytuacji, w której brakuje słów. Wtedy z pomoc? przychodz? właśnie emotikony. Co więcej, emoji jest zrozumiały dla wszystkich grup językowych, bo oddaje sytuacje i doświadczenia wspólne dla wszystkich ludzi, niezależnie od tego, jakim językiem się posługuj?. Zatem może służyć jako uniwersalny i alternatywny do jakiegokolwiek języka sposób komunikacji. Paulina Zarzeczna Specjalista ds. lokalizacji, Skrivanek sp. z o.o.

Cyfrowy przekaźnik emocji

Każdy tekst wyświetlany na ekranie komputera to nic innego jak ci?g zer i jedynek (każda cyfra to jeden bit, osiem cyfr tworzy jeden bajt), które umożliwiaj? odczytywanie kodowanych treści na różnego typu urz?dzeniach elektronicznych. Dzięki temu specjalnemu kodowaniu znaczki, które widzimy na ekranie swojego komputera, mog? wygl?dać identycznie na innych komputerach.

Działaj?ce na zasadach non profit konsorcjum Unicode reguluje, jak powinien wygl?dać wbudowany kod komputerowy dla każdego znaku w każdym żywym języku – kod, który według oficjalnej strony internetowej konsorcjum (Unicode.org) uznaje się za fundament wszelkiego nowoczesnego oprogramowania. Unicode zapocz?tkowany został przez przedstawicieli Xerox i Apple w 1987 roku jako międzynarodowy/wielojęzyczny system kodowania znaków tekstowych. Dziś konsorcjum Unicode wyznacza oficjalnie uznawane standardy kodowania we współpracy z Międzynarodow? Organizacj? Normalizacyjn? (ISO). Zmiana ustandaryzowanego kodu dla jakiegokolwiek symbolu – nawet jeśli kod zawiera przypadkowy bł?d ortograficzny – nie jest możliwa, jeśli kod znajduje się już w użyciu. To właśnie stabilność dotychczasowego, obecnego i przyszłego procesu programowania stanowi rację bytu Unicode. Ponadto wci?ż dodawane s? nowe symbole. Do zbioru doł?czaj? na przykład znaki starożytnych pism, nowe symbole walut czy coraz liczniejsza grupa popularnych emotikonów.

Aspekt kulturowy

Do uniwersalnego zestawu znaków Unicode doł?czyły niedawno symbole: sztangisty, pajęczyny i  Mony Lisy. Zostały one uznane za na tyle znacz?ce, że ich kodowanie komputerowe podlega oficjalnej standaryzacji na potrzeby użytkowania przez Apple, Google, Microsoft i inne podmioty.

Jest to duży sukces wnioskuj?cych, ponieważ formalny proces składania wniosków o zaakceptowanie nowych symboli jest długi i złożony. Pierwszym kryterium, które musi spełnić nowy znak, jest powszechność jego użycia jako elementu tekstu (jak przedstawia się popularność poszczególnych emotikonów na Twitterze można podejrzeć w czasie rzeczywistym na stronie emojitracker.com). Jeśli kryterium popularności zostanie uznane za spełnione, wnioskodawcy zapraszani s? do dyskusji na forach Unicode i drog? e-mailow? w celu udoskonalenia przedkładanych propozycji (lub rezygnacji z nich).

Dyskusje mog? zahaczać o kwestie kulturowe, polityczne i społeczne, a także dotyczyć kwestii takich, jak kolor danego symbolu lub jego pochodzenie. W jednym z wniosków o uwzględnienie emotikonu w zbiorze Unicode argumentowano: „Spośród ponad 800 emotikonów jedyne dwa przypominaj? osoby rasy innej niż biała. To ikona przypominaj?ca nieco Azjatę i ikona człowieka w turbanie. Mamy w symbolach: białego chłopaka, dziewczynę, mężczyznę, kobietę, starego mężczyznę, star? kobietę, blondyna, blondynkę i – jesteśmy co do tego pewni – księżniczkę Peach. Jeśli jednak chodzi o twarze poza zbiorem żółtych buziek, to niedoreprezentacja mniejszości jest uderzaj?ca”.

Zestawienie standaryzacji kodu komputerowego z rozmow? o żółtych buźkach i zróżnicowaniu rasowym symboli wydaje się dość osobliwe. Tak jednak wygl?da etap kształtowania się swego rodzaju międzynarodowego języka. Przy tym musimy pamiętać, że ludzie s? niepoprawnie wręcz przywi?zani do znaczenia swoich symboli.

Komentarz

„Język nad?ża za kultur?, bo jest jej podstawowym narzędziem. Dlatego to w nim zmiany widać najszybciej i najostrzej. Język, którym się dziś posługujemy, jest więc pokłosiem kultury masowej i globalizacji. Zmiany wyraźnie widoczne s? w świecie marketingu, który żyje z globalizacji, komercjalizacji, kultury masowej oraz nowych mediów – najszybszego przekaźnika nowego języka. Media masowe ujednoliciły komunikację, a dzisiejsza kultura medialna sprawia, że cały świat może komunikować się podobnym kodem. Co ciekawe, język uniwersalny nie jest wynalazkiem programistów od Unicode. Przecież już wiele lat wcześniej Polak Ludwik Zamenhof stworzył esperanto, które miało stać się uniwersalnym kodem komunikacji dla całego świata. Dzisiaj takim lingua franca jest angielski i to on stanowi fundament marketingowego unicode’u, którym posługuje się cały biznesowy świat. Dzięki nowemu, globalnemu językowi świat stał się sobie bliższy. Dziś przekaz kampanii z Filipin może trafić do USA, Polski czy Francji, być zrozumiały i jasny. W dobie homogenizacji kultury wszystko staje się podobne, a więc także język – język wizualnego przekazu, przekazu reklamowego. To sprawia, że wszystko wydaje nam się bardzo podobne” – mówi Marcin Żukowski, account manager w agencji interaktywnej Mint Media.

Źródło: Skrivanek Sp. z o.o.