Analizy i badania

E-certyfikat rezydencji

<p style="text-align: justify;">Art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.), przewiduje obowiązek poboru przez wypłacającego (płatnika) podatku dochodowego od dochodów uzyskiwanych przez zagraniczne podmioty w Polsce. Nie dotyczy to jednak wszystkich dochodów uzyskiwanych w Polsce przez podmiot zagraniczny, a jedynie tych, które są wymienione w art. 21 i 22 u.p.d.o.p.</p>

>

Wśród dochodów rodz?cych obowi?zek poboru tzw. podatku u źródła wskazane przepisy wymieniaj? m.in. następuj?ce należności:

  • z odsetek;
  • z praw autorskich i praw pokrewnych;
  • z tytułu świadczeń doradczych księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarz?dzania i  kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i  pozyskiwania personelu, gwarancji i  poręczeń oraz świadczeń o  podobnym charakterze;
  • uzyskane na  terytorium Polski przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej;
  • z tytułu wypłaty dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych maj?cych siedzibę lub zarz?d na terytorium Polski.

Płatnikiem przedmiotowego podatku jest polska osoba prawna, jednostka organizacyjna niemaj?ca osobowości prawnej, a  także osoba fizyczna będ?ca przedsiębiorc?, dokonuj?ca na rzecz podmiotu zagranicznego wypłat ww. należności. Zatem polska firma zlecaj?ca zagranicznemu przedsiębiorcy np. świadczenie usług reklamowych, jest obowi?zana potr?cić i wpłacić do właściwego urzędu skarbowego w Polsce podatek od wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu dostawcy (tzw. podatek u źródła).

Korzyści jakie daje certyfikat rezydencji

Stawki podatku u źródła określone przez u.p.d.o.p.   z reguły wynosz? 19% lub 20%. Niemniej jednak większość zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje niższe stawki lub nawet brak podatku w tym zakresie. Zastosowanie przez płatnika stawki podatku wynikaj?cej z  właściwej umowy o  unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z  tak? umow?, uzależnione jest jednak od otrzymania przez niego od zagranicznego podmiotu certyfikatu rezydencji podatkowej, który potwierdza miejsce siedziby odbiorcy należności dla celów podatkowych.

Elektroniczny certyfikat rezydencji równoważny certyfikatowi w formie papierowej

Dotychczas polskie organy podatkowe stały na stanowisku, że niepobranie przedmiotowego podatku lub zastosowanie niższej stawki, jeżeli wynikało to z umów o  unikaniu podwójnego opodatkowania, możliwe było pod warunkiem przedstawienia certyfikatu rezydencji w formie papierowej. E-certyfikaty były honorowane przez fiskus tylko wtedy, gdy organy podatkowe innego państwa w ogóle nie wydawały certyfikatów w wersji papierowej.

Obecnie stanowisko fiskusa uległo zmianie. W interpretacji indywidualnej z  26.06.2017r. wydanej przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (nr  DPP7.8221.33.2017.GFQV), przyjęto, że certyfikat rezydencji uzyskany w formie elektronicznej będzie dla płatnika podstaw? do zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Uzasadniaj?c przyjęte stanowisko organ wskazał, że przepisy ustawy o  podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej, nie zawieraj? postanowień odnosz?cych się do formy, któr? powinien posiadać certyfikat, a zatem za certyfikat rezydencji należy uznać każdy dokument spełniaj?cy kryteria określone w art. 4a pkt 12) u.p.d.o.p., który to przepis zawiera definicję legaln? certyfikatu rezydencji. Certyfikatem rezydencji będzie zatem dokument spełniaj?cy następuj?ce kryteria:

  • zawiera dane identyfikacyjne podmiotu (m.in. imię, nazwisko, nazwę, adres), datę wydania oraz ewentualnie okres ważności;
  • zaświadcza o miejscu siedziby dla celów podatkowych podmiotu w danym państwie;
  • został wydany przez właściwy organ administracji podatkowej w danym państwie.

Argumentuj?c swoje stanowisko organ w  przedmiotowej interpretacji wskazał też, że zgodnie z art. 194  ?1 Ordynacji podatkowej, dokumenty urzędowe sporz?dzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowi? dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Dokumentem urzędowym będzie taki certyfikat rezydencji, który został sporz?dzony w formie przewidzianej przepisami prawa danego państwa przez powołany do tego organ. Jeżeli zatem zgodnie z prawem danego państwa, istnieje możliwość uzyskania zaświadczenia o miejscu siedziby dla celów podatkowych zarówno w formie papierowej, jak i w formie elektronicznej, a obie formy maj? równorzędny status w świetle prawa tego państwa, to płatnik będzie upoważniony do przedłożenia certyfikatu rezydencji w którejkolwiek z tych form. W przedmiotowej interpretacji wyraźnie wskazano też, że kopia zaświadczenia o rezydencji podatkowej (np. pobrana ze strony internetowej zagranicznego kontrahenta) nie stanowi certyfikatu rezydencji.

Podsumowuj?c

Zmiana stanowiska zaprezentowana w przywołanej interpretacji indywidualnej stanowi znaczne uproszczenie dla polskich podmiotów dokonuj?cych transakcji z zagranicznymi kontrahentami. Polscy przedsiębiorcy nie musz? bowiem ubiegać się o pozyskanie certyfikatów rezydencji w wersji papierowej od zagranicznych podmiotów. Jeżeli przepisy państwa rezydencji kontrahenta przewiduj? możliwość wydania certyfikatu w wersji elektronicznej i ma on status równorzędny z certyfikatem papierowym, wystarczy przedstawić jego elektroniczn? wersję, jeżeli zaż?da tego urz?d skarbowy. Należy jednak pamiętać, że kopia zaświadczenia o  rezydencji podatkowej pobrana ze strony internetowej zagranicznego przedsiębiorcy nie jest równoważna elektronicznemu certyfikatowi rezydencji i nie uzasadnia zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Share this page Share on FacebookShare on TwitterShare on Linkedin
Close

Zaloguj się do Strefy Członkowskiej!